مدت ها گذشت ولی عشق من کمتر که نشده بود هیچ بیشترم شده بود هر وقت میرفتم چت روم به عشق دیدنش میرفتم گاهی بود گاهی نبود هر وقت میدیمش نفسم بند می اومد دست و دلم میلرزید یه جوری میشدم قلبم تپشش بیشتر میشد برای همین نمیتونستم دیگه چت کنم ساکت میشدم من که تو چت روم شیطون ترین و شلوغ ترین و پر حرفت ترین بودم همه هی صدام میزدن ولی نمیتونستم حرف بزنم یهو بغضم گرفت رفتم خصوصی بهترین دوستم تو چت روم با اون درد ودل کردم و از عشقی که اسیرش شده بودم گفتم خودم میدونستم عشق مجازی چرته ولی قلبم حالیش نمیشد دوستم بهم گفت اون با کسی باورم نشد با خودم گفتم حتما اینم دوسش داره میخواد منو از سر باز کنه داره دروغ میگه که اون با کسیه بیشتر پرس و جو کردم از این از اون فهمیدم اره دوسال به یکی بوده و تموم کرده ولی خیلی دوسش داره با اینکه تموم کرده داغون شدم انقد گریه کردم داشتم میمردم تا شب که پدرو مادرم از سرکار اومدن بازم گریه داشتم ولی جلو اونا نمیتونستم بروز بدم چشام کاسه ی خون بود تو دلم داشتم گریه میکردم ولی ظاهرم اروم بود و سرم تو کتاب درس مادرم یکم شک کرد و هی ازم سوال میکرد ولی هیچ جوابی نتونستم بدم میدونستم اگه یک کلمه حرف بزنم بغضی که با زحمت نگهش داشتم میترکید بقیش باشه واسه فردا